September 2022
Wandeling langs de zee
Een zwaar regenfront trok over het zuiden van Nederland. Maar als je dan toch in de buurt van de Wassenaarse Slag moet zijn, is het wel heel aantrekkelijk om een wandeling langs het strand te maken. Niets zo rustgevend als de eeuwige afwisseling van eb en vloed en het geluid van de branding. Saai is het nooit. De zee is altijd anders, de drieteenstrandlopertjes die in groepjes heen en weer rennen langs de vloedlijn stemmen altijd weer vrolijk en het is altijd spannend wat de zee aan land heeft gebracht. De gok om ondanks de weerberichten toch te gaan pakte goed uit.
De Wassenaarse Slag ligt net ten Noorden van Den Haag. Scheveningen lijkt heel dichtbij te liggen, maar dat valt in de praktijk tegen. Afhankelijk van de windrichting lopen we richting Scheveningen of Katwijk aan Zee. Heen tegen de wind in, terug lekker met de wind in de rug. Vandaag was er opvallend weinig wind. Dat maak je zelden mee aan de kust.
Weinig wind, maar toch een prachtige branding. Er lagen opvallend veel schepen voor de rede.
Op sommige plekken liggen erg veel schelpen bij elkaar. Het is afhankelijk van het jaargetijde en de windrichting wat er aanspoelt. Ooit lag tijdens een kerstwandeling het strand bezaaid met zeesterren. Een heel apart gezicht. Vandaag zijn het vooral mesjes. Ze worden scheermesjes genoemd omdat ze op een ouderwets scheermes lijken. Het zijn waarschijnlijk de Amerikaanse zwaardschedes. In de jaren zeventig is dit schelpdier waarschijnlijk met het ballastwater van een Amerikaans schip in de Duitse bocht terecht gekomen. Via de Waddenzee plantte het diertje, dat hier geen natuurlijke vijanden had, zich razendsnel voort. Nu vind je ze overal langs de Noordzeekust. Het zijn meestal lege hulzen. Een levend scheermesje dat zich ook nog eens ingraaft in het zand heb ik helaas nog nooit gezien. Op de website van Vroege Vogels stond er een leuk filmpje van.
Er waren weinig mensen op het strand. Dat is fijn voor de vogels. Veel zilvermeeuwen en mantelmeeuwen. Maar het leukste zijn toch wel de drieteenstrandlopertjes en pleviertjes. Op de vloedlijn zoeken ze in groepjes naar voedsel. Helaas niet mijn camera met telelens meegenomen. Dat was een bewuste keus. Genieten van deze wandeling langs het strand stond vandaag voorop. Maar ja, helemaal geen foto's maken blijkt toch een te zware opgave.
Meestal vliegen de meeuwen weg als je te dicht bij komt. Maar sommige meeuwen trekken zich niets van de wandelaars aan.
Een tractor die met een sleepnet door de branding rijdt zorgt wel voor verstoring. Hele groepen vogels gingen er voor op de vlucht. Jammer van die leuke strandlopertjes en pleviertjes die er naar voedsel zochten. Jammer ook van onze rust.
Nog nooit een tractor in de branding gezien. Het blijkt te gaan om schelpenwinning. Schelpen zijn een natuurlijke grondstof voor verschillende doeleinden, denk aan schelpenpaden, vogelrustplaatsen en isolatie. Om dit te mogen doen is een vergunning nodig. Er is ook een maximum hoeveelheid die gewonnen mag worden.
In de verte ziet de lucht er dreigend uit. Spannend of we het droog houden.
Het geluk is met ons. In Zeeland heeft het de hele dag gehoosd, maar wij lopen hier net ten noorden van de grens van het regenfront.
Zelfs de zon komt te voorschijn.
Altijd weer een verrassing wat je vindt op het strand. Schelpen zijn er genoeg. Een paar gaan altijd mee naar huis om nog even na te genieten van het strand. Het krabbetje laat ik maar liggen voor de meeuwen, net als het visje dat nog helemaal gaaf lijkt.
Op de terugweg komen we een prachtige blauwe kwal tegen van wel 30 cm doorsnede. Het blijkt de zeepaddenstoel te zijn of bloemkoolkwal. Het is een kwal die vooral in september in grote aantallen kan aanspoelen. Hij kan enorm groot worden, in Nederland 30 tot 90 cm. Aan de Engelse kust is wel eens een zeepaddenstoel van 150 cm waargenomen.
Het regenfront bleef gelukkig in Zuid-Nederland hangen. Daar zorgde het voor heel veel regen. Hier werd het alleen maar zonniger.