Marijke van Eijkeren - Fotograaf
Home | Galerie | Blog | Routes | Publicaties | WerkAanDeMuur | Over mij | Contact

terug

Wandeling Landgoed Doorn

 

park huis doorn

Rond Huis Doorn ligt een verrassend groot bospark waar je vrij kunt wandelen. De Duitse keizer Wilhelm II heeft hier na de Eerste Wereldoorlog gewoond. Hij had asiel aangevraagd in Nederland. Zijn hobby was bomen omhakken, maar gelukkig plantte hij er ook bomen voor terug. Van zijn hand is het pinetum; een verzameling naaldbomen. De rozentuin was er al toen hij er kwam wonen, maar hij verfraaide de tuin. De rondwandeling van ruim 2 km (of langer als je de binnenpaden meeneemt) is in elk seizoen mooi.

poortgebouw huis Doorn

Je betreedt het park via het poortgebouw aan de Langbroekerweg. Anders dan je misschien zou denken is het pas 100 jaar oud. De Duitse keizer verplaatste de ingang van het landgoed en verving de tuinmanswoning die daar stond tot dit gebouw in neo-renaissance stijl. Wilhelm II was de laatste Duitse keizer en koning van Pruisen. Aan het eind van de Eerste Wereldoorlog eind 1918 vluchtte hij naar het neutrale Nederland. Na eerst op kasteel Amerongen als gast gewoond te hebben, kocht hij landgoed Huis Doorn. Hij woonde hier tot zijn dood in 1941.

kapel in park huis Doorn

Volg het pad rechts langs de kapel. De kapel in neogotische stijl is in de eerste helft van de negentiende eeuw gebouwd. Tijdens open monumentendag is de kapel soms opengesteld. Een aanrader als je de gebrandschilderde glas-in-lood ramen wil bewonderen die het proces van de boekdrukkunst verbeelden.

Maartenskerk

Volg het pad door het bos. Tussen de bomen door kun je een blik werpen op de Maartenskerk. Het is de oudste kerk van de provincie Utrecht, gesticht in 1180. Al in de negende eeuw stond op deze plek een houten kerkje.

pinetum huis Doorn pinetum huis Doorn

pinetum huis Doorn pinetum Huis Doorn

Je loopt hier het dennenbos in, het pinetum. Wilhelm II verzamelde dennenbomen uit alle delen van de wereld. Er stonden ooit 400 bomen van 160 soorten. Geld voor de aankoop ervan had de keizer niet. Hij vroeg een financiële bijdrage of schenkingen in natura bij feestelijke gelegenheden. De bomen voorzag hij van een naamplaatje van porselein met de soortnaam en de naam van de schenker. Er staan nu nog 60 soorten. Wilhelm kocht Huis Doorn vanwege het grote bospark rondom. Hier kon hij vrij rondwandelen en zijn hobby's uitoefenen. Het is nu onderdeel van het NatuurNetwerk Nederland.

paviljoen huis Doorn mausoleum huis Doorn

Je passeert achtereenvolgens het paviljoen en het mausoleum. In het paviljoen is nu een permanente tentoonstelling over de eerste wereldoorlog. Het werd begin 20ste eeuw gebouwd door Wilhelm II als garage voor zijn wagenpark. De klokkentoren was een cadeau van familie en vrienden voor zijn 70ste verjaardag. Het mausoleum waar de keizer gebalsemd ligt opgebaard, is na zijn dood gebouwd. Als de monarchie bij zijn overlijden nog niet hersteld was, wilde Wilhelm op het landgoed bijgezet worden. Omdat er in de Tweede Wereldoorlog gebrek was aan grondstoffen werd de rijksappel op het dak van het mausoleum gemaakt van de koperen pannen van Huis Doorn.

huis Doorn

De wandeling gaat verder over het pad achter het kasteel. Maak bij het kasteel even een tussenstop en loop een stukje het pad tussen kasteel en grasveld in. Het huidige kasteel werd in de 14de eeuw gebouwd nadat de vorige versie ervan was verwoest. De oudste vermelding van een villa op deze plek stamt al uit de negende eeuw. In de loop der eeuwen is het kasteel verbouwd en uitgebreid, als laatste door Wilhelm II. Hij richtte het in met meubels en kunst van zijn bezittingen in Duitsland. In 1952 kwam het landgoed in handen van de Nederlandse Staat en werd het kasteel een museum. Alleen het mausoleum is nog altijd in bezit van de familie van de keizer.

Rond Huis Doorn ligt een gracht. Die was er al in de 17de eeuw. Langs de randen is een rijke begroeiing van waterminnende planten als kattestaart. Meerkoeten vinden er nestgelegenheid.

park huis doorn

Tussen het huis en het mausoleum ligt een groot grasveld met een zichtlijn naar het mausoleum. De adelaar langs de gracht rond het kasteel staat in de zichtas. Achter het beeld liggen de grafstenen van de hondjes van Wilhelm.

park huis Doorn

Het park krijgt in het vervolg van de wandeling een heel ander karakter. Eind 18de werd begonnen met de omvorming van een deel van het park in Engelse Landschapsstijl. Kenmerkend daarvoor zijn de bochtige paden, de waterpartijen en onverwachte doorkijkjes. Vanuit de slotgracht werden ten zuidoosten van het huis onregelmatige waterlopen uitgegraven. Volg het pad over de eerste waterloop en sla even verderop linksaf richting rozentuin.

rozentuin Huis Doorn

In contrast met de Engelse Landschapsstijl is de rozentuin in een geometrisch patroon aangelegd. De tuin was er al voordat de Duitse keizer het landgoed kocht. Hij heeft de tuin aangepast en genoemd naar zijn overleden vrouw: Auguste Victoria Garten. Honden zijn hier, ook aangelijnd niet toegestaan.

roos roos roos

Juni is de mooiste tijd om een rozentuin te bezoeken. Dankzij de vele soorten die hier zijn aangeplant, zijn er ook later nog altijd mooie exemplaren te bewonderen. Op de website van Huis Doorn staat een plattegrond van de rozentuin met een beschrijving van de 22 soorten die er nu nog staan.

park huis Doorn

Na het verlaten van het rozenpark loop je verder langs de waterlopen met doorkijkjes naar Huis Doorn. Wilhelm kapte graag bomen. Gelukkig zijn ze niet allemaal gesneuveld. Hier vind je nog een exemplaar van voor zijn tijd.

duiventil Huis Doorn

Loop verder over het buitenste pad richting poortgebouw. Aan het eind van de wandeling kom je langs het grasveld met de duiventil. De ronde vorm van de til is bijzonder, meestal zijn ze vierkant of rechthoekig. Oorspronkelijk stond hij op walvisribben, maar die zijn bij de diverse restauraties vervangen. Dankzij de open ruimte onder de til was het gemakkelijk om de duivenmest in kruiwagens op te vangen. De mest werd gebruikt in de tabaksteelt. Niet iedereen kon een duiventil in zijn tuin zetten. Alleen de grotere landgoederen hadden dit recht. Een duiventil op je landgoed was een teken van aanzien en voorbehouden aan de adel en hogere geestelijkheid. Later viel een duiventil onder het jachtrecht tot de wet in 1954 werd gewijzigd.

huis doorn

Loop als slot van de wandeling nog even richting de voorkant van het kasteel. Op het grasveld voor de hoofdingang staat een borstbeeld van Wilhelm II. Op het terras van de oranjerie waar nu een brasserie is gevestigd kun je nog even nagenieten met een drankje.